20 - 28 lat: intymność lub izolacja
Młody dorosły, który już zdążył odnaleźć swoją tożsamość, pragnie teraz złączyć ją z tożsamością innych. Jest gotowy do intymności – potrafi zaangażować się w konkretne związki i wspólnoty. Ma w sobie siłę by sprostać zaangażowaniu, nawet gdy będzie wymagać znacznych poświęceń i kompromisów. Nagrodą jest satysfakcjonujący związek, który czyni seks mniej obsesyjnym, kompensację nie spełnionych potrzeb niepotrzebną, a skłonności sadystyczne wyciszone.
Przeciwieństwem dążenia do intymności jest chęć izolowani się oraz niszczenia sił i ludzi, którzy wydają się w jakiś sposób niebezpieczni – naruszają (a przynajmniej sprawiają takie wrażenie) nasze intymne związki. Wynika to z uprzedzeń i stawianiu zbyt sztywnych granic między tym co jest brane za nasze i co wydaje się obce.
Możemy także bać się sytuacji, w której czasem trzeba wyrzec się samego siebie na rzecz solidarności w bliskich związkach społecznych, czy zażyłej przyjaźni. Ten lęk może powodować unikanie takich doświadczeń, a w konsekwencji prowadzi do izolacji (unikanie kontaktów, które prowadzą do intymności), a ona zaś do zamknięcia się w sobie. Z drugiej strony istnieją związki, które są równoznaczne z izolacją, chroniące oboje partnerów znalezienia się w obliczu kolejnej fazy rozwojowej – twórczości.
Złożoność tej fazy rozwoju polega na tym, że relacja intymna, konkurencyjna i wojownicza nawiązuje się z konkretną osobą i równocześnie przeciwko niej - tworząc pomiędzy kochankami namiętność.
Literatura:
Erik H. Erikson: Dzieciństwo a społeczeństwo. Rebis 2000, 1963.